Пекорара, Джакомо де

Материал из Википедии — свободной энциклопедии
Перейти к навигации Перейти к поиску
Джакомо де Пекорара
Giacomo da Pecorara, O.Cist.
Кардинал-епископ
Палестрины
1231 — 1244
Церковь Католическая церковь
Предшественник Гвидо Пьерлеони
Преемник Пьер де Бар

Рождение 1170-е
Смерть 25 июня 1244(1244-06-25)
Похоронен

Джакомо де Пекорара (Giacomo Da Pecorara, O.Cist., его фамилию также пишут как Pecorari и Pecoraria) — католический церковный деятель XIII века. На консистории 1231 года был провозглашен кардиналом-епископом диоцеза Палестрины. Участвовал в выборах папы 1241 (Целестин IV) и 1243 годов.[1]

Примечания[править | править код]

  1. Сальвадор Миранда. PECORARA, O.Cist., Giacomo da (англ.). The Cardinals of the Holy Roman Church. Библиотека Международного Университета Флориды. Дата обращения: 11 мая 2014. Архивировано 12 мая 2014 года.

Литература[править | править код]

  1. Lorenzo Cardella. Memorie storiche de cardinali della Santa romana chiesa. — Rome: Stamperia Pagliarini., 1792. — Vol. I part 2. — P. 253-256. — 312 p. (итал.)
  2. Alfonso Chacón. Vitae et res gestae Pontificum romanorum et S.R.E. Cardinalium: ab initio nascentis ecclesiae vsque ad Clementem IX P.O.M. — Romae: Typis Vaticanis, 1677. — Vol. II. col. 86-87 (итал.)
  3. "Essai de liste générale des cardinaux. Les cardinaux du XIIIè siècle". Annuaire Pontifical Catholique 1929. Paris : Maison de la Bonne Presse, 1929, p. 118
  4. Eubel, Conradus and Gulik, Guglielmus van. Hierarchia Catholica Medii Aevi. Volumen I (1198-1431). Münich : Sumptibus et Typis Librariae Regensbergianae, 1913; reprint, Padua : Il Messagero di S. Antonio, 1960, pp. 6 and 37
  5. Paravicini Bagliani, Agostino. Cardinali di curia e "familiae" cardinalizie. Dal 1227 al 1254. 2 vols. Padova : Antenore, 1972. (Italia sacra, 18-19), I, 114-127.

Ссылки[править | править код]

  1. Biography Архивная копия от 8 декабря 2021 на Wayback Machine, in Hungarian
  2. brief biographical data (недоступная ссылка) (англ.), under "June 25"
  3. his death and epitaph Архивная копия от 9 апреля 2014 на Wayback Machine