Árið 1776 gaf Kristján konungur Vll. út tilskipun um að komið yrði á póstferðum hér á landi. Tveimur árum seinna hófust reglulegar póstsiglingar milli Íslands og Danmerkur, ein ferð á ári. Fyrstu íslensku frímerkin voru gefin út 1873 en þá var póstmálum á Íslandi komið undir sérstaka stjórn og fyrstu pósthúsin sett á stofn. Árið 1935 var póst- og símarekstur sameinaður undir merki Pósts og síma.

Hlutafélagið Íslandspóstur hf. varð til þegar Pósti og síma var skipt upp í upphafi ársins 1998. Fyrirtækið er einn stærsti vinnuveitandi landsins með tæplega 1200 starfsmenn. Það er ungt en byggir á sterkum rótum sem er samofin 230 ára sögu póstrekstrar á Íslandi.

Póstsaga Íslands eftir Heimi Þorleifsson hefur komið út í tveimur bindum, 1776-1873 og 1873-1935. Póstsaga Íslands 1873-1935 er saga póstþjónustu á þessu tímabili en líka samgöngusaga Íslendinga. Þróunin var frá póstlestum til póstvagna og frá þeim til bifreiða og flugvéla, sem fluttu fólk og varning auk bréfa og böggla. Örust var þróunin í póstflutningum milli Íslands og útlanda og með ströndum landsins, og hér kepptu útlend félög við íslensk og hálfíslensk um hylli farþega.

Póstsaga Íslands er ríkulega skreytt myndum frá því tímabili sem fjallað er um. Myndir eru af landpóstum, póstskipum, flóabátum og póstbílum auk fjölda skjala, sem tengjast efni bókarinnar. Þá má finna kort og súlurit, sem varpa nýju ljósi á efnið.

Sú rannsókn, sem liggur að baki bókunum, leiðir í ljós að póstsamgöngur innanlands stóðu lengi að baki því sem gerðist erlendis. Öðru máli gegndi með siglingar milli Íslands og útlanda. Þar var þróunin á svipuðum nótum sem í nágrannalöndum.

2007 voru tekin í notkun þrjú ný pósthús, á Húsavík, Reyðarfirði og í Stykkishólmi, en það ár voru í fyrsta sinn í 10 ár reist ný pósthús frá grunni hér á landi.