Σινολογία
Η σινολογία (ή κινεζικές σπουδές) είναι ο ακαδημαϊκός τομέας που εστιάζει στη μελέτη της Κίνας, και κυρίως της κινεζικής φιλοσοφίας, της γλώσσας, της λογοτεχνίας, του πολιτισμού και της ιστορίας. Συχνά αναφέρεται σε δυτικούς μελετητές. Η προέλευσή του «μπορεί να εντοπιστεί στην εξέταση που διεξήγαγαν οι Κινέζοι μελετητές για τον ίδιο τους τον πολιτισμό».[1]
Ορολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι όροι «σινολογία» και «σινολόγος» επινοήθηκαν γύρω στο 1838[2]. Χρησιμοποιούν το συνθετικό «σινο-», συνθετικό το οποίο προέρχεται από την ύστερη λατινική λέξη Sinae, η οποία προέρχεται από την ελληνική Σίναι η οποία με τη σειρά της προέρχεται από την αραβική Sin. Με τη σειρά της η αραβική λέξη ίσως προέρχεται από την κινεζική λέξη Qin, το όνομα της δυναστείας Τσιν.[3]
Στο πλαίσιο των μελετών των περιοχών, η χρήση του όρου στην Ευρώπη και στην Αμερική μπορεί να διαφέρει. Στην Ευρώπη, η Σινολογία είναι συνήθως γνωστή ως Κινεζικές Σπουδές, ενώ στις Ηνωμένες Πολιτείες η Σινολογία είναι υποπεδίο των Κινεζικών Σπουδών.
Πεκινγκολόγος ονομάζεται το άτομο που παρακολουθεί τα τρέχοντα γεγονότα και τις διαμάχες για την εξουσία στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.
Ανατολική σινολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην Ανατολική Ασία οι μελέτες για θέματα που σχετίζονται με την Κίνα ξεκίνησαν νωρίς. Στην Ιαπωνία η σινολογία ήταν γνωστή ως κανγκάκου (漢学, μετάφραση: "Σπουδές περί των Χαν"). Στη σύγχρονη Κίνα, οι μελέτες των θεμάτων που σχετίζονται με την Κίνα λέγονται «Εθνική Μελέτη» (απλοποιημένα Κινέζικα: 国学, παραδοσιακά Κινέζικα: 國學, πίνγιν: Guóxué; Γουέιντ-Τζάιλς: Kuo2-hsüeh2), ενώ η σινολογία μεταφράζεται ως "Μελέτες των Χαν" (απλοποιημένα Κινέζικα: 汉学, παραδοσιακά Κινέζικα: 漢學; πινγίν: Hànxué; Γουέιντ-Τζάιλς: Han4-hsüeh2).
Δυτική σινολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
20ός αιώνας και μετέπειτα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι Πεκινγκολόγοι επικεντρώθηκαν στο Χονγκ Κονγκ (ιδιαίτερα οι αμερικανοί δημοσιογράφοι και αξιωματούχοι). Η αμοιβαία δυσπιστία μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας και η απαγόρευση των ταξιδιών μεταξύ των δύο χωρών απέκλειε την πρόσβαση των αμερικανικών από συνεντεύξεις τύπου ή συνεντεύξεις των Κινέζων αξιωματούχων. Επομένως, υιοθέτησαν τεχνικές από την Κρεμλινολογία, όπως η στενή ανάλυση επίσημων ανακοινώσεων για τον εντοπισμό των κρυφών εννοιών, η αναφορά των κινήσεων των υπαλλήλων σε εφημερίδες και ανάλυση φωτογραφιών από δημόσιες εμφανίσεις των Κινέζων αξιωματούχων. Αλλά στα χρόνια που ακολούθησαν το άνοιγμα της Κίνας, οι Πεκινγκολόγοι μπορούν να ζήσουν στην Κίνα και να επωφεληθούν από κανονικές πηγές πληροφοριών.
Προς το τέλος του αιώνα πολλοί από εκείνους που ασχολήθηκαν επαγγελματικά με την μελέτη της Κίνας ζήτησαν τον τερματισμό του διαχωρισμού μεταξύ της σινολογίας και των επιστημονικών κλάδων. Ο Αυστραλός μελετητής Ζερεμί Μπαρνέ, για παράδειγμα, προτείνει μια «Νέα Σινολογία», η οποία «δίνει έμφαση σε ισχυρούς σχολαστικούς λόγους τόσο στην κλασική όσο και στη σύγχρονη κινεζική γλώσσα και μελέτη, ταυτόχρονα ενθαρρύνει μια οικουμενική στάση σε σχέση με μια πλούσια ποικιλία προσεγγίσεων και τομέων, είτε είναι κυρίως εμπειρική ή περισσότερο θεωρητική».[4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Cf. p.4, Zurndorfer, China Bibliography
- ↑ Honey (2001).
- ↑ American Heritage Dictionary of the English Language (Boston: Houghton Mifflin, 3rd edition 1992): 1686.
- ↑ Barmé, Geremie R., On New Sinology Σφάλμα στο πρότυπο webarchive: Ελέγξτε την τιμή
|url=. Empty., China Heritage Project, The Australian National University
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |