Դունկայի ակումբ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դունկայի ակումբ
Տեսակտեսարժան վայր, շենք և ճարտարապետական հուշարձան
Երկիր Ռուսաստան
ՏեղագրությունԴոնի Ռոստով
Հիմնադրված է1890
Ժառանգության կարգավիճակՌուսաստանի մարզային նշանակության մշակութային ժառանգության օբյեկտ
Քարտեզ
Քարտեզ

«Դունկայի ակումբ» (ռուս.՝ Дунькин клуб), կենցաղսպասարկման ծառայության աշխատակիցների մշակույթի տուն Դոնի Ռոստովում, քաղաքի մտավորականության պաշտամունքային վայրերից մեկը[1][2]։

Անվան պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ըստ մշակույթի պալատի տնօրեն Լյուդմիլա Լիսիցինայի՝ ուշադրության է արժանի «Դունկայի ակումբ» անվան հայտնվելու երեք տարբերակ. «Երբ 1945 թվականի սեպտեմբերին բացվեց մշակույթի պալատը, շուրջբոլորն ավերածություններ էին, իսկ այստեղ արդեն սկսվել էին քաղաքում առաջին պարային երեկույթները։ Տղամարդ քիչ է եղել, հիմնականում եկել են կանայք, խոսակցական լեզվով՝ «դունկաներ» («дуньки»)։ Այդպես էլ այդ անվանումը մնացել է։ Ըստ երկրորդ լեգենդի՝ մի Դունյա, որը պատերազմի ժամանակ կորցրել էր ամուսնուն և վշտից փոքր-ինչ շեղվել, գալիս էր ակումբ և համառորեն փնտրում ամուսնուն՝ չհավատալով, որ նա մահացել է։ Երրորդ վարկածը վերաբերում է անցյալ դարի 20-ական թվականներին։ Այն ժամանակ այդ շենքը կապ ուներ գլխավոր փոստատան հետ։ Նրա աշխատակիցները հանգստանում էին այստեղ երեկոյան ժամերին, և Այսեդորա Դունկանի երկրպագուներն այստեղ կազմակերպել էին նրա անվան ակումբ։ Առօրյա խոսակցության մեջ Դունկանը դարձավ Դունկա»[1]։

Քաղաքացիների շրջանում որոշակի ժողովրդականություն էր վայելում այն վարկածը, ըստ որի՝ հին ժամանակներում «Դունկայի ակումբը» եղել է հասարակաց տուն, որը հետո վերանվանվել է Մշակույթի տուն։ Այս վարկածի կողմնակից էր և հայտնի ռեժիսոր Կիրիլ Սերեբրեննիկովը[2]։

Մշակույթի պալատի պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1860-ական թվականներին «Դունկայի ակումբը» եղել է վաճառական Անտիմոնովի եկամտաբեր տունը։ Երկրորդ հարկում մշտապես իրականացվել են զվարճություններ[1]։

ХХ դարում Անտիմոնովի առանձնատանը գործել են հետևյալ կազմակերպությունները.

  • մինչև 1937 թվականը՝ Կապի աշխատակիցների ակումբ
  • 1937 թվականից՝ ավիաաշխատակիցների ակումբ
  • 1946 թվականից՝ արդյունաբերական կոոպերացիայի քաղաքային խորհրդի մշակույթի տուն
  • 1958 թվականից՝ արդյունաբերական կոոպերացիայի մարզային խորհրդի մշակույթի տուն
  • 1961 թվականից՝ տեղական արդյունաբերության մշակույթի տուն
  • 1966 թվականից՝ կենցաղսպասարկման ծառայության աշխատակիցների մշակույթի տուն
  • 1994 թվականից՝ «Ռոստովէլեկտրոտրանսի» մշակույթի տուն
  • 1998 թվականից՝ «Քաղաքային ստեղծագործության տուն» քաղաքային միացյալ ձեռնարկություն
  • 2003 թվականից՝ «Քաղաքային ստեղծագործության տուն» քաղաքային վարչություն

Մշակույթի տանն աշխատել է Գենադի Տրոստյանեցկու «Կապույտ տրոլեյբուս» ինքնագործ թատրոնը։ 

Մշակույթի տանը կից գոյություն է ունեցել ձայնագրման ստուդիա, որտեղ 2003 թվականի մայիսին Նիկոլայ Կոնստանտինովը ձայնագրել է «Բուգի-Խոլեստերին» սոլո ալբոմը[3]։

Հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 1,2 Фрейдлин Л. Театр с главного входа. — Ростов-на-Дону: ЗАО «Книга», 2009. — 352 с.
  2. 2,0 2,1 Матизен В. Кирилл Серебренников: «Искусство как плесень — возникает, где мокро» Արխիվացված 2016-06-23 Wayback Machine // Новые Известия. — 2007. — 26 янв.
  3. Третьяков Д. Игры современников. Николай Константинов // d-tretyakov.livejournal.com. — 2006. — 23 июля.