Polski: Seweryn Rzewuski (1743-1811), syn Wacława i Anny z Lubomirskich, przeciwnik reform ustrojowych w kraju, uczestnik konfederacji radomskiej 1767 roku, od roku 1774 hetman polny koronny. W 1775 został odznaczony orderami Orła Białego oraz Św. Stanisława, mimo to wystąpił przeciw królowi, gdy ten próbował ograniczyć władzę hetmanów. W tym samym roku związał się z hetmanem Franciszkiem Ksawerym Branickim. Rzewuski przeszedł do historii jako jeden z przywódców magnackiej opozycji związanej z dworem rosyjskim oraz współtwórca i dowódca wojskowy konfederacji targowickiej (1792). Identyfikacja osoby portretowanej została potwierdzona na podstawie porównania z wizerunkiem Rzewuskiego, wykonanym w stalorycie przez T. S. Englehearta w 1844 roku na podstawie portretu w ujęciu sylwetki 3/4 (Biblioteka Narodowa, nr inw. G. 5395 i G.6647). Nie można wykluczyć, że wzorem dla rytownika był omawiany pastel. Datowanie portretu precyzują informacje o mianowaniu Rzewuskiego szefem Regimentu Pieszego Buławy Polnej Koronnej w 1774 roku, data otrzymania orderów oraz zmiany w kolorystyce munduru (wyłogi jasnoniebieskie i srebrne guziki), które zostały wprowadzone w roku 1776.