Nederlands: 't ontrent de vertooningen, wanneer een nieuwling ingewyd, de Benteed afgenomen werd, en op 't Bentmaal toegaat; wanneer somwyl om de dampen van de maag en 't hoofd meer lugt te geven, het gezelschap zig tot een omtogt of wandeling naar buiten begeeft, 't geen wy om ons tweede Deel met een klugt te sluiten, in vaerzen hebben beschreven, zoodanig als de beteekenissen der Bentnamen ons stof en leiding daar toe aan de hand gaven: Waarom wy de namen ook niet naar het bedryf, maar het bedryf naar de namen hebben moeten schikken; op dat de zelve in hun natuurlyke zinduiding mogten geplaatst worden. Dus wy ook in 't zelve een spiegelgevegt moesten bedenken; om sommige namen niet uit hunne beteekenis te wringen, of in te voegen waar zy niet eigen zyn, of te pas komen.

Is zulks, als wy vertoonen zullen, niet op eene stont gebeurt, het is op verscheiden tyden voorgevallen, en wy hebben daar in het voorbeeld der Toneeldichteren gevolgt, welke alle byzondere zaken die tot een zelve einde doelen, in een bedryf doen t' zamenloopen.

BLonde(1) Febus groots gehult,

BHad den(2) Horisont vergult (1)Franciscus de Wit, Hist. Schild. van Gent, dog wierd meest Apol genoemt; om dat hy ook een Dichter was, maar in beide slegt. Jan Vos (dat my in den zin schiet) maakte op een slegt stuk Schildery daar een kreupel rympje by geschreven was, dit volgende puntdicht:

Dit Rym en Schilderstuk zyn eveneens van aart:

De maalkonst deugt niet veel, en 't rym is ook niet waart.

Waarom of Jas het stuk niet voor het rym deed wyken?

Om dat het rym en 't stuk elkander zou gelyken.

(2)Jan Francis van Bloemen Lants. Schild. van Antwerp.