Nederlands: H. 180 cm, B. 46,5 cm. Boomvaren, klei.

Deze volplastische boomvarensculptuur dient te worden gesitueerd binnen de gradengenootschappen zoals die op Vanuatu onder verschillende benamingen voorkwamen. De sculpturen behoorden toe aan leden die een bepaalde graad binnen een dergelijk genootschap bezaten, en verwezen naar voorouders die dezelfde graad hadden bereikt. De sculptuur bracht de bezitter ervan in gemeenschap met deze voorouders, waardoor de eigenaar en zijn omgeving zich van hun bescherming verzekerd wisten.

Op basis van een stilistische analyse van de boomvarensculpturen van Vanuatu onderscheidt Demoor – Van den Bossche onder meer de zogenaamde Glabellastijl, die wordt gekenmerkt door de gepunte weergave van het midden van het voorhoofdsbeen (glabella). Deze stijl is te situeren in het oosten van het eiland Ambrym, en maakt op zich weer deel uit van het Ambrym-stijlgebied (dat naast Ambrym ook het zuidoosten van Malekula omvat). Naast de sterk overkragende glabella en wenkbrauwbogen, worden de boomvarensculpturen uit het oosten van Ambrym vooral gekenmerkt door de afwezigheid van sculpturaal weergegeven ogen. Oorspronkelijk werden de borstelige sculpturen bedekt met een grondlaag van klei en plantaardige materialen, waarop met vervolgens een polychrome beschildering aanbracht. Bij de hier afgebeelde figuur zijn van deze deklaag nog enkele sporen terug te vinden, in het bijzonder ter hoogte van de linker oogholte.

Met het oog op het sculpteren van dergelijke beelden, snoerde men de stam van de boomvaren op manshoogte in, waardoor het onderste gedeelte zich verdikte. Na het kappen van de boomvaren werd de stam omgedraaid, zodat het dikkere gedeelte als uitgangspunt kon dienen voor het meer omvangrijke bovendeel van de sculptuur. Volgens Speiser laat boomvaren – althans in verse toestand – zich relatief gemakkelijk sculpteren. Guiart daarentegen is van mening dat de stekelige materie dermate moeilijk te bewerken is dat het te betwijfelen valt of men hier ooit aan toe is gekomen in de periode voordat ijzeren gereedschap van Europese oorsprong de inheemse werktuigen – vervaardigd uit schelp en vulkanisch gesteente – ging aanvullen. Volgens Guiart kwam het algemeen gebruik van ijzeren werktuigen op Vanuatu in zwang in het midden van de negentiende eeuw, zodat deze periode eventueel zou kunnen gelden als een vrij ruime datering post quem voor de – monumentale – boomvarensculpturen. Wat de hier besproken figuur betreft, kan als datering ante quem in ieder geval 1936 worden genoemd, het jaar waarin de sculptuur aan de Gentse verzamelingen werd geschonken.