Padrón (A Coruña)

Transcrición (Pereira Menaut, 1991)

D(is) M(anibus) s(acrum) Iulia ma(ter) filio pi(isimo) Na(e)violo non libe(ns) an(n)or(um) XIIII

Achado casual

Nº. Rex. 2.484

EPIGRAFÍA FUNERARIA Sobre os enterramentos adoitaba erixirse unha estela, formada case sempre por un monolito de dimensión variables rematado en arco ou en frontón.

Sobre a súa cara frontal, moi a miúdo xunto con deseños de forte simbolismo relacionados co mundo de ultratumba, e ás veces acompañada por unha imaxe de mellor ou peor factura do propio defunto, aparece a inscrición.

Nela, tras unha advocación ás divindades funerarias romanas (D.M.S.: Dis Manibus sacrum: consarado ós deuses Manes), adoita mencionarse o nome do defunto, a súa idade, a identidade do dedicante e outros datos variados ata concluír as máis das veces coa fórmula S. T. T. L (Sit tibi terra levis: que a terra che sexa leve).

As inscricións funerarias aportan información de gran valor sobre, por exemplo, a onomástica da época e a esperanza de vida.