Nederlands: Model. Gaspar van Breugel maakte in 1824 op zijn plantage Clifford Kocqshoven een feest van de slaven mee, waarbij in eerste instantie eer werd bewezen aan watramama, -de geest van het waterpantheon- en dat overging in een wintiritueel. Er werd gedurende drie dagen en nachten muziek werd gemaakt en gedanst. De blanke meesters hebben het begin van het feest gadegeslagen.

Van Breugel raakte er gefascineerd door, zodat hij na afloop een miniatuursetje van de muziekinstrumenten liet maken. Twee van die miniatuurtrommen zijn in de collectie van het Tropenmuseum (H-2913 & H-2914). Hij liet zich ook de ritmes voordoen, om ze later in Nederland aan zijn vrienden ten gehore te kunnen brengen. Bij dezelfde gelegenheid liet hij zes poppen maken die de danseressen voorstellen (vier ervan in collectie Tropenmuseum Inv.nr. A-6195a/d).

Thuis in Haarlem vond hij het dus aardig '… om met mijne vrienden in Holland eens een negerspel in forma te kunnen vertoonen'. Zijn vrienden raakten kennelijk niet in de baan van die opvoeringen; in tegendeel de heren verlieten 'met een zenuwachtig geschatter' de kamer en de vrouwen volgden met 'zenuwachtig gehuil'. Volgens Susan Legêne moet de discrepantie tussen de fascinatie van het gadegeslagen ritueel en de afwijzingen door zijn vrienden thuis spanningen op hebben geroepen in Van Breugel. Legêne vermoedt dat de latere ijver van Van Breugel om de slaven tot het christendom te bekeren een poging was, om 'on speaking terms' hiermee te komen.

(Bron: Susan Legêne, De bagage van Blomhoff en Van Breugel, Amsterdam 1998, p.258-259. De aangehaalde citaten van Van Breugel zijn hieruit overgenomen. Tekst: LM, 14 april 2009).

. Model van een enkelvellige conische trom