Налепа, Ежи
Перейти к навигации
Перейти к поиску
Ежи Налепа | |
---|---|
пол. Jerzy Nalepa | |
Дата рождения | 29 июля 1926 (98 лет) |
Место рождения | Крашевице |
Страна | Польша |
Род деятельности | историк |
Научная сфера | лингвистика |
Учёная степень | профессор |
Е́жи Нале́па (род. 29 июля 1926 г. в Крашевицах) — польский историк, лингвист, исследователь истории заселения Польши, профессор Лундского университета (Швеция), член Польской академии знаний, ординарный профессор с 2007 г.
Научная деятельность
[править | править код]Автор важных монографий об автохтонном этногенезе славян на территории Польши (Słowiańszczyzna północno-zachodnia : podstawy jedności i jej rozpad, Poznań 1968) и об изменении западной границы Польши на заре польской государственности (Granice Polski najdawniejszej : prolegomena. T. 1, Granica zachodnia, część południowa, Kraków, 1996). Помимо истории заселения в сферу научных интересов Налепы входит ономастика. Работал над Словарём славянских древностей.
Научные труды
[править | править код]- Słowiańszczyzna północno-zachodnia : podstawy jedności i jej rozpad, Poznań : PWN, 1968 (Seria Prace Komisji Historycznej / Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk. Wydział Historii i Nauk Społecznych; t. 25).
- Jaćwięgowie : nazwa i lokalizacja, Warszawa 1964 (Seria Prace Białostockiego Towarzystwa Naukowego , ISSN 0067-6470 ; nr 2)
- Granice Polski najdawniejszej : prolegomena. T. 1, Granica zachodnia, część południowa, Kraków, 1996 (Rozprawy Wydziału Historyczno-Filozoficznego / Polska Akademia Umiejętności; t. 83). ISBN 83-86956-16-X
- Z badań nad jaćwieskimi relikatami onomastycznymi Połeksza, [w:] Studia linguistica slavica baltica K.-O. Falk, Lund 1966, S. 185—202.
- Połekszanie (Pollexiani) — Plemię Jaćwięskie u północno-wschodnich granic Polski, «Rocznik Białostocki», t. VII: 1966, Warszawa 1967, s. 7-33.
- Łemkowie, Wołosi i Biali Chorwaci : uwagi dotyczące kwestii genezy osadnictwa ruskiego na polskim Podkarpaciu, Acta Archaeologica Carpathica, T. 34 (1997/ 1998), s. 135—177.
- Prapolski bastion toponimiczny w Bramie Przemyskiej i Lędzanie, Onomastica, R. 36: 1991, s. 5-45.[1]
- Polacy nie przejęli od Ukraińców nazwy rzeki San : ze studiów nad najdawniejszym pograniczem polsko-ruskim, Język Polski, 1997, z. 2/3 s. 150—162.
- Z problematyki Słowiańszczyzny plemiennej nad Łabą środkową i Hawelą — głównie w czasach Karola Wielkiego, Slavia Occidentalis, T. 55: 1998, s. 69-91.
- Pogranicze polsko-ruskie do połowy wieku XIV a archaiczne hydronimy i toponimy : weryfikacja «weryfikacji», Slavia Antiqua, T. 41: 2000, s. 27-48.
- Pierwotna granica między Słowiańszczyzną zachodnią a wschodnią w świetle archaicznych hydronimów na *-y: -ew, Slavia Antiqua, t. 42: 2001, s. 9-50.
- O nowszym ujęciu problematyki plemion słowiańskich u «Geografa Bawarskiego». Uwagi krytyczne, Slavia Occidentalis, T. 60 (2003), s. 9-63.
- «Stavanoi» Klaudiusza Ptolemeusza — wschodniobałtyccy *Stabianie* nad górnym Dnieprem, Slavia Antiqua, T. 45: 2004, s. 9-46.
- Mogilanie — prasłowiańskie plemię nad Łabą w czasach Chrystusa (Mugilones, Strabo, Geographica), Slavia Occidentalis, T. 63 (2006), s. 13-44.
Примечания
[править | править код]- ↑ Prapolski bastion w Bramie Przemyskiej . Дата обращения: 7 августа 2011. Архивировано из оригинала 13 ноября 2011 года.
В статье не хватает ссылок на источники (см. рекомендации по поиску). |